Op z'n Bengaals

Inmiddels een week verder. Jullie zijn natuurlijk hartstikke nieuwsgierig of wij al toestemming hebben om te mogen starten met het onderzoek. Helaas is dit nog niet het geval. Wel kunnen we jullie wat vertellen over afgelopen week.

‘Eventjes printen’
Afgelopen week zijn wij druk bezig geweest omtrent het regelen van praktische zaken. Zo hebben wij extra voorbereidingen getroffen voor het onderzoek en nog een aantal formulieren in moet vullen om toch te starten met het onderzoek. Je zou denken dat is zo geregeld, maar hier gaat het toch even anders dan in Nederland. Zo zijn wij bijvoorbeeld twee dagen bezig geweest om zes A4’tjes te printen. Meerdere stadjes, dorpjes afgegaan en in een vele ‘winkels’ gevraagd of we wat konden printen. Dit moest met handen en voeten, want ons Bengaals is nog niet heel goed, wat voor hun Engels geldt. Zo denk je dus dat je wordt geholpen en dat ze het gaan printen. Uit Bengaalse beleefdheid heb je geduld en vraag je dus niet gelijk of het lukt. Nadat wij een half uur zaten te wachten, toch maar even gevraagd of het lukte, aangezien uit onze observatie het er niet op leek dat ze er druk mee waren. Een simpele ‘no’ werd ons verkocht. Toch maar goed dat we het even hadden gevraagd :P.

Een lange tocht voor een simkaartje
Het is niet gemakkelijk om als buitenlander in Bangladesh sim kaarten te regelen. Toch was het ons gelukt om twee sim kaarten te regelen via de niet officiële manier. De projectcoördinator was niet heel blij dat wij het op de niet officiële manier hadden gedaan. Voor ieders best wil en na lang vergaderen hebben wij besloten om toch via de officiële manier sim kaarten te regelen. Hiervoor moesten wij naar de hoofdstad, Dhaka, toe. Een lange autorit van 8 uur, waar meerdere keren je hart in je keel zit, vanwege het heftige verkeer, is het ons gelukt om de sim kaarten te regelen. Aangezien deze rit niet erg ontspannen was, besloten wij om de volgende dag te gaan hardlopen. Tja en dat was toch een gek gezicht voor de Bengalen. Drie witjes met blond haar die in hun vrije tijd in de hitte gaan rennen. Waarop logische vragen kwamen zoals: “what are you doing?”. Tevens werden onze rode koppies vast gelegd op vele camera’s.

Een enerverend tochtje naar Ghior
In het weekend, wat hier op vrijdag is, zijn wij naar Ghior gefietst. Een mooie tocht door het groene Bengaalse landschap. Het doel was om voor Stefanie een Bengaalse klederdracht te scoren. Waarom alleen voor Stefanie? Derek en Janine zijn iets doortastender in hun keuzes en hadden de klederdracht al eerder in Manikganj aangeschaft ;P. Het was druk, warm, ‘live’ slachterijen van dieren en veel Bengalen omringden zich bij ons. Het maakte de zoektocht naar de Bengaalse klederdracht voor Stef niet makkelijker. Derek nam de taak als fietsbewaarder op zich en Sja de taak als mentor. Uiteindelijk met de vastbeslotenheid van Sja is de keuze gemaakt en heeft Stef wat moois gekocht. Binnenkort uploaden wij een foto, waar wij te zien zijn in de Bengaalse klederdracht.
Beste lezers we houden jullie op de hoogte, en we sluiten af met het Bengaalse woord ‘balo’, wat ‘goed’ betekent. Het komt vast Balo, dat we mogen starten met het onderzoek.

Liefs,

Stef, Sja en Der.