De eerste dagen

Inmiddels zijn wij alweer bijna een week in Bangladesh. Na een lange vlucht, waarin we een nacht hebben overgeslagen, kwamen wij aan op het vliegveld van Dhaka.

De reis
Op het vliegveld ging al een wereld voor ons open. Op elke hoek stond wel iemand ons te bekijken of werd er aan ons gevraagd of ze ons ergens mee konden helpen. De taxi rit, daar begon pas echt het avontuur. Toeterend gingen wij het verkeer in. Het is hier namelijk heel normaal om toeterend te laten weten dat je een voertuig gaat passeren. Ook al rijd je met vier voertuigen naast elkaar op een baan haha. Na twee uur rijden waren wij nog steeds niet de stad uit. Dit door wat de taxichauffeur telkens benoemde ‘traffic jam’. Het leek de taxichauffeur daarom een goed idee om wat te gaan lunchen. Wij durfden het eten op de straat nog niet zo goed aan. Daardoor werden wij opgesloten in de taxi, waarna de taxichauffeur wel een restaurantje in ging om wat te eten. Na een tijdje kwamen aan weerszijden wat oude vrouwelijke bedelaars op onze ramen tikken. Wij wisten ons door de ongemakkelijkheid geen houding aan te nemen. Gelukkig kwam vlak daarna de taxichauffeur er weer aan wandelen. Twee uur, nadat wij de hele weg in de taxi nog door alle langsrijdende Bengalen werden aangestaard en langs hele mooie natuur hebben gereden, kwamen wij aan op onze bestemming. De zorgboerderij in Baniajuri. We werden hier echt super gastvrij ontvangen en ze zorgen hier super goed voor ons.

De cultuurshock
Deze week stond vooral in het teken van acclimatiseren, de omringende dorpjes verkennen en de vele indrukken verwerken. Want wat hebben wij al veel meegemaakt afgelopen week. Een hele cultuurshock. Al vele dorpjes hebben wij hier bezocht. Jabra en Baniajuri, die beide op loopafstand liggen en omringd zijn door mooie natuur, rijstvelden en voor nu nog ‘droge’ rivieren. Ghior, waar een van de andere vestigingen van Niketan zit. Hier hebben wij de grote markt bezocht die iedere woensdag plaatsvindt. Alle dorpjes zijn wel een beetje vergelijkbaar. Huisjes en winkeltjes gebouwd van golfplaten, met juist tussendoor een wat luxer huis gebouwd van steen, smalle wegen waar voertuigen met een vaart langskomen, veel zand, drukke maar ook juist rustgevende plekken en exotische dieren. Zo hebben wij al oog in oog gestaan met een grote geel geruite slang.
In Ghior hebben wij een huisbezoek bijgewoond. Wij gingen langs een meisje die is geboren met een waterhoofd. De chirurg wilde haar na de geboorte in eerste instantie niet opereren, omdat ze gehandicapt en een meisje was. Zo onvoorstelbaar voor ons. Gelukkig is zij met de hulp van Niketan uiteindelijk wel geopereerd en gaat het nu heel goed met haar. Wat wij te horen kregen was dat moeder alleen was met haar vier kinderen, omdat vader werk is gaan zoeken in Saoedi-Arabië Moeder heeft hierdoor geen inkomsten en hierdoor niet iedere dag voedsel. Dit was toch zo hartverscheurend om te horen.
Gister was het onze eerste weekenddag en hebben wij het dorpje Aricha ghat bezocht, dat grenst aan een van de grote rivieren. Dit betekende ook onze eerste bus rit, wat ook weer een ervaring op zich was. Hutjemutje stonden en zaten mensen in deze bus met een open deur, waar mensen op het laatste moment nog in springen. Op de terugweg ging er zelfs een geit mee op het dak haha. Met een snel vaart passeren de bussen de andere voertuigen en soms lijkt het net of je dan bijna tegen een andere bus aan rijdt. ‘Blijf je verbazen’, zullen we dan maar zeggen.
Op de rivier zijn wij met een bootje naar een ander dorpje gevaren. Hier hebben wij wat ruïnes bekeken en thee gedronken in een van de golfplaten thee-tentjes.
Wat niet geheel onbelangrijk is om te vermelden is dat wanneer we de zorgboerderij verlaten en op pad gaan, worden we door menig Bengaal bekeken en begroet. De Bengalen hier hebben namelijk bijna nog nooit drie van die ‘jonge’ blanken mensen gezien. Erg bijzonder dus. In elk dorpje is er wel een groepje kleine jongetjes die elkaar bij elkaar roept en met ons de gehele weg meelopen. Wat wij de gehele weg dan horen is ‘how are you?’, ‘what is your name?’, ‘where are you from?’ en wat Bengaalse zinnen erdoorheen. We voelen ons net popsterren hier haha.

Minder leuk nieuws
Helaas kregen we deze week ook minder leuk nieuws. In Chittagong, bij de Rohinga vluchtelingen, zijn twee buitenlanders opgepakt die op een toeristenvisum werkzaamheden aan het uit voeren waren. Normaal gesproken werden de organisaties hier niet op gecontroleerd, maar de Rohinga crisis is een gevoelig politiek probleem en de regels voor de organisaties worden hierdoor scherp aangepast. Het hoofdkantoor van DRRA (de partnerorganisatie van Niketan) is hierdoor extra voorzichtig. Er zal goedkeuring gevraagd worden voor het onderzoek aan het NGO Affairs bureau. Als dat lukt kunnen we onze gang gaan, maar als dat niet lukt kunnen we het onderzoek helaas hier niet voortzetten. Gelukkig hebben wij een R op onze visa staan, wat betekent research. Dit kan dus in ons voordeel werken. Wij gaan gewoon van het beste uit en zijn al vol begonnen aan de voorbereidingen van ons onderzoek. Wij zullen snel meer laten weten over de laatste vorderingen.

Verder willen wij Marion en Hans nog speciaal bedanken, die ons deze week de weg wijs hebben gemaakt in Manikganj district. Vanaf volgende week moeten we het toch echt zelf gaan doen.

Zonnige groet uit Bangladesh waar wij heerlijk op de veranda zitten, Derek, Janine en Stefanie

P.s. succes met de vrieskou en sneeuw ;)